"Opgeven is geen optie!"

Zeven kwajongens kijken elkaar stevig in de ogen aan. Op het podium in Huis ter Duin stond Peter Kapitein. Hij gaf op een indrukwekkende wijze een presentatie over Alpe d'HuZes en zijn eigen prestaties, de rillingen liepen over je lijf.

Om een lang verhaal kort te maken, dat gaan we doen. Wij gaan als estafetteteam die berg op. Niet lullen maar poetsen. En met ons vele sponsoren. Dit is een prachtig initiatief dat past bij ondernemen. En als je onderneemt neem je te weinig de tijd om stil te staan bij feiten en zaken die er in principe echt toe doen. Dit is daarvoor een mooi moment.

Een eerste bijeenkomst om die kwajongensstreek in werkelijkheid om te zetten. Er moet veel gebeuren. Geen van de kwajongens is goed getraind dus daar moet wat aan gebeuren. Ook andere woorden moeten in daden worden omgezet. De sponsoren moeten een warm onthaal krijgen op de dag zelf; Er moet een website komen; Het vervoer moet worden geregeld. En ga zo maar door.

Het wordt nu menens.

De website is inmiddels in de lucht ("De krakende spaak") en de eerste etappe is gefietst. Voor deze gelegenheid had de organisatie van Alpe d'Huzes in de Ardenne een drietal routes uitgezet van resp 65, 65 en 45 km. Ook de krakende spaak was vertegenwoordigd, en wel op splinternieuwe Batavus Criterium's. Aan het materiaal kon het dus niet meer liggen. De eerste route (en onze enige) bleek een stevige opgave, bij elkaar meer dan 1400 meter stijgen. En de Alpe d'Huez is nog zwaarder, vooral ook omdat die vrijwel alleen klimmen is.
Het is wel duidelijk dat er nog veel getraind moet worden, en ook zeker nog meer van dit soort klim-ervaringen.

Morgen is het zover. Het gehele team is op de plaats waar dit alles moet gaan gebeuren: aan de voet van de Alpe d'Huez. Iedereen moet er nu wel klaar voor zijn. We hebben naast het wekelijkse spinnen nog een paar echte beklimmingen in ons heuvelachtig Nederland gedaan en iedereen gelooft er in. Vandaag heeft de hele groep ook de Alpe zelf bedwongen en ondanks het gehijg en gepuf zijn we zonder problemen boven gekomen.

Vroeg naar bed en niet te veel drinken want morgen wordt het erg vroeg.

's Ochtends om even over vijf ging het hele evenement al van start, dus ook wij moesten acte de présence geven. Zeven keer hadden de deelnemers voor de boeg. Wij als team hoefden gelukkig maar één keer en dat was voor een aantal al meer dan genoeg. De hele dag werd er geploeterd en aangemoedigd door de talloze supporters en ondersteund door de vele vrijwilligers heeft iedereen zijn of haar prestatie geleverd.

Onze eindtijden waren natuurlijk niet vergelijkbaar met die van Armstrong maar wij waren er erg tevreden mee. In enkele maanden hebben we niet alleen onze conditie bijgespijkerd maar hebben we ook een substantiële bijdrage geleverd aan het KWF.